Σ' ένα ταξίδι του σε κάποια χώρα της Ανατολής, ο κύριος Πάλομαρ αγόρασε στο παζάρι ένα ζευγάρι παντόφλες. Όταν γύρισε στο σπίτι, προσπάθησε να τις φορέσει: αμέσως συνειδητοποιεί ότι η μία παντόφλα είναι πιο μεγάλη από την άλλη και γλιστρά από το πόδι του.
Θυμάται το γέρο πωλητή καθισμένο ανακούρκουδα σε μια γωνιά του παζαριού, μπροστά σ' ένα σωρό από παντόφλες όλων των διαστάσεων, ριγμένες ανάκατα. Τον βλέπει να ψάχνει στο σωρό για να βρει μια παντόφλα κατάλληλη για το πόδι του, τον βλέπει να τον βάζει να τη δοκιμάσει, κι ύστερα να ξαναρχίζει να ψάχνει, και τέλος να του παραδίδει το υποτιθέμενο ταίρι της, ταίρι που ο ίδιος παραλαμβάνει χωρίς να δοκιμάσει.
"Ίσως τώρα - σκέφτεται ο κύριος Πάλομαρ- κάποιος άλλος άντρας να περπατά σ' εκείνη τη χώρα με δυο αταίριαστες παντόφλες."
Και βλέπει μια αδύνατη σκιά να διασχίζει την έρημα κουτσαίνοντας, με μια παντόφλα που σε κάθε βήμα του γλιστράει από το πόδι, ή είναι πολύ στενή ώστε να του σφίγγει τη φυλακισμένη του πατούσα.
"Ίσως κι εκείνος τούτη τη στιγμή να σκέφτεται εμένα, ίσως να ελπίζει πως θα με συναντήσει για ν' ανταλλάξουμε τις παντόφλες μας. Η σχέση που μας συνδέει είναι πιο καθαρή και συγκεκριμένη από χιλιάδες άλλες σχέσεις που συνδέουν τα ανθρώπινα πλάσματα. Κι όμως δε θα συναντηθούμε ποτέ". Αποφασίζει να συνεχίσει να φορά αυτές τις αταίριαστες παντόφλες από αλληλεγγύη σ' αυτόν τον άγνωστο σύντροφο της κοινής ατυχίας, για να κρατήσει ζωντανή αυτήν την τόσο σπάνια αίσθηση συμπληρωματικότητας, αυτή την αντανάκλαση των κουτσών βημάτων από τη μια ήπειρο στην άλλη.
[...]
Ίσως ο άγνωστος σύντροφος να κούτσαινε σε μια άλλη εποχή. Ίσως η ασυμμετρία των βημάτων τους να έχει την αντιστοιχία της όχι μόνο στην απόσταση που χωρίζει τη μια ήπειρο από την άλλη, αλλά και σε μια απόσταση αιώνων. Αυτό όμως δεν κάνει τον κύριο Πάλομαρ να νιώθει λιγότερη αλληλεγγύη γι' αυτόν. Συνεχίζει να σέρνει τα πόδια του με δυσκολία για ν' ανακουφίσει τη σκιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου