Τρίτη

Prendre corps

Εγώ να σε δέρμα
εγώ να σε πόρτα
εγώ να σε παράθυρο
εσύ να με κόκαλο
εσύ να με ωκεανό
εσύ να με τόλμη
εσύ να με μετεωρίτη
Εγώ να σε χρυσό κλειδί
εγώ να σε εκπληκτική
εσύ να με παροξυσμό
Εσύ να με παροξυσμό
και να με παράδοξο
εγώ να σε κλειδοκύμβαλο
εσύ να με σιωπηλά
εσύ να με καθρέφτης
εγώ να σε ρολόι
Εσύ να με αντικατοπτρισμό
εσύ να με όαση
εσύ να με πουλί
εσύ να με έντομο
εσύ να με καταρράκτη
Εγώ να σε σελήνη
εσύ να με σύννεφο
εσύ να με πλημμυρίδα
Εγώ να σε διάφανη
εσύ να με ημίφως
εσύ να με ημιδιάφανο
εσύ να με άδειο πύργο
και να με λαβύρινθο
Εσύ να με παράλλαξη
και να με παραβολή
εσύ να με όρθιο
και πλαγιασμένο
εσύ να με πλάγιο
Εγώ να σε ισημερία
εγώ να σε ποιητή
εσύ να με χορό
εγώ να σε ιδιαίτερη
εσύ να με κάθετο
και πατάρι
Εσύ να με ορατό
εσύ να με σιλουέτα
εσύ να με άπειρα
εσύ να με αδιαίρετο
εσύ να με ειρωνεία
Εσύ να με εύθραυστο
εγώ να σε φλογερή
εγώ να σε φωνητικά
εσύ να με ιερογλυφικό
Εσύ να με διάστημα
εσύ να με καταρράχτη
εγώ να σε καταρράχτη
με τη σειρά μου αλλά εσύ
εσύ να με ρευστό
εσύ να με πεφταστέρι
εσύ να με ηφαιστειακό
εμείς να μας συντρίψιμοι
Εμείς να μας σκανδαλωδώς
μέρα και νύχτα
εμείς να μας ακόμα και σήμερα
εσύ να με εφαπτόμενο
εγώ να σε ομόκεντρη
Εσύ να με διαλυτό
εσύ να με αδιάλυτο
εσύ να με ασφυκτιώντας
και να με ελευθερώτρα
εσύ να με συντριπτική
Εσύ να με ίλιγγο
εσύ να με έκσταση
εσύ να με παθητικά
εσύ να με απόλυτα
εγώ να σε απούσα
εσύ να με παράλογο
Εγώ να σε ρουθούνι
εγώ να σε κόμη
εσύ να με στοιχειώνεις
εγώ να σε στήθος
εγώ προτομή το στήθος σου 
μετά να σε πρόσωπο
εγώ να σε μπλούζα
εσύ να με οσμή 
εσύ να με ίλιγγο
εσύ γλιστράς
εγώ να σε μπούτι 
εγώ να σε χαϊδεύω
εγώ να σε ριγώ
εσύ να με δρασκελίζεις
εσύ να με ανυπόφορο
εγώ να σε αμαζόνα
εγώ να σε λαιμό 
εγώ να σε κοιλιά
εγώ να σε φούστα
εγώ να σε ζαρτιέρα 
εγώ να σε κάλτσα εγώ να σε Μπαχ
ναι εγώ να σε Μπαχ για κλειδοκύμβαλο βυζί και φλάουτο
εγώ να σε τρέμουσα
εσύ να με γοητεύεις 
εσύ να μ’ απορροφάς
εγώ να σε διεκδικώ
εγώ να σε διακινδυνεύω 
εγώ να σε σκαρφαλώνω
εσύ να με αγγίζεις
εγώ να σε κολυμπώ
αλλά εσύ εσύ να με στροβιλίζεις
εσύ να με ελαφροαγγίζεις 
εσύ να με περιζώνεις
εσύ να με σάρκα πετσί δέρμα και δάγκωμα
εσύ να με μαύρο σλιπ
εσύ να με κόκκινες χορεύτριες
κι όταν εσύ δεν ψηλό τακούνι τις αισθήσεις μου
εσύ οι κροκόδειλοι
εσύ οι φώκιες εσύ τις μαγεύεις
εσύ να με σκεπάζεις
εγώ να σε ανακαλύπτω 
εγώ να σε επινοώ
κάποτε εσύ να παραδίνεσαι
εσύ να με υγρά χείλη
εγώ να σε απελευθερώνω 
εγώ να σε παραληρώ
εσύ να με παραληρείς και να με παθιάζεις
εγώ να σε ώμο 
εγώ να σε σπόνδυλο 
εγώ να σε αστράγαλο
εγώ να σε βλεφαρίδες και κόρες του ματιού
και αν εγώ δεν ωμοπλάτη πριν από τους πνεύμονές μου
ακόμα κι από απόσταση 
εσύ να με μασχάλες
εγώ να σε ανασαίνω
μέρα και νύχτα να σε ανασαίνω
εγώ να σε στόμα
εγώ να σε ουρανίσκο 
εγώ να σε δόντια 
εγώ να σε γρατζουνίζω
εγώ να σε αιδοίο 
εγώ να σε βλέφαρα
εγώ να σε ανάσα
εγώ να σε μηρό
εγώ να σε αίμα εγώ να σε λαιμό
εγώ να σε γάμπες 
εγώ να σε βεβαιότητα
εγώ να σε μάγουλα 
εγώ να σε φλέβες
εγώ να σε χέρια
εγώ να σε ιδρώτα
εγώ να σε γλώσσα
εγώ να σε αυχένα
εγώ να σε ταξιδεύω
εγώ να σε σκιά 
εγώ να σε σώμα και να σε φάντασμα
εγώ να σε αμφιβληστροειδή μες στην ανάσα μου
εσύ να με ίρις
εγώ να σου γράφω
εσύ να με σκέφτεσαι.



Δεν υπάρχουν σχόλια: