εγώ τη μέρα είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ
ωραία που είσαι εδώ,με την συντροφιά σου
αφαιρούμαι απ τους κύκλους στα μάτιαπροστίθεμαι σαν κύκλος στο στόμαδιαιρούμαι στα ρουθούνιατα πιο όμορφα μηδενικάείναι τελικάμε μολύβιή κάρβουνο?
μολυβοκάρβουνο και στάχτη
εντελώς :)
Ο Γολγοθάς μου.Κρανίου πόθος...
εγώ έτυχε να δω κ τη μαρία revealed ... the real thing ... ένα φεγγάρι... κ όχι σε κάρβουνο :)
ανώνυμε, το κάρβουνο είχε γίνει ήδη στάχτη;
Υπήρχαν στάχτες,συντρίμμια παντού.Και μισή στάχτη που έκαιγε σε μια κλεψύδρα.Βαρύτητα, μια σελήνη αιχμάλωτη, και μια μαρία.Ξυπόλυτος μπήκα κ ακάλεστος,περπάτησα σε μια στέπα ονείρου τρομερού χειμώνακ κάπου την είδα πολύ καλή σε αυτόπου δε ξέρει ότι είναι.Περιμένα λίγούστερα έφυγα.Χωρίς ποιήματα
Δημοσίευση σχολίου
8 σχόλια:
ωραία που είσαι εδώ,
με την συντροφιά σου
αφαιρούμαι απ τους κύκλους στα μάτια
προστίθεμαι σαν κύκλος στο στόμα
διαιρούμαι στα ρουθούνια
τα πιο όμορφα μηδενικά
είναι τελικά
με μολύβι
ή κάρβουνο?
μολυβοκάρβουνο και στάχτη
εντελώς :)
Ο Γολγοθάς μου.
Κρανίου πόθος...
εγώ έτυχε να δω κ τη μαρία revealed ... the real thing ... ένα φεγγάρι... κ όχι σε κάρβουνο :)
ανώνυμε, το κάρβουνο είχε γίνει ήδη στάχτη;
Υπήρχαν στάχτες,
συντρίμμια παντού.
Και μισή στάχτη
που έκαιγε σε μια κλεψύδρα.
Βαρύτητα,
μια σελήνη αιχμάλωτη,
και μια μαρία.
Ξυπόλυτος μπήκα κ ακάλεστος,
περπάτησα σε μια στέπα
ονείρου τρομερού χειμώνα
κ κάπου την είδα
πολύ καλή
σε αυτό
που δε ξέρει ότι είναι.
Περιμένα λίγο
ύστερα έφυγα.
Χωρίς ποιήματα
Δημοσίευση σχολίου