313.

Με εκνευρίζει η ευτυχία όλων αυτών των ανθρώπων που δεν 

ξέρουν ότι είναι δυστυχείς. Η ανθρώπινη ζωή τους είναι γε

μάτη από όλα εκείνα που θα αποτελούσαν μια σειρά από α-

γωνίες για μια αληθινή ευαισθησία. Αλλά, καθότι η αληθινή

τους ζωή είναι σαν των φυτών, αυτό που υφίστανται περνάει

από πάνω τους χωρίς να αγγίζει την ψυχή τους, και ζουν μια

ζωή που θα μπορούσε να συγκριθεί τελικά με τη ζωή ενός

ανθρώπου που έχει πονόδοντο, ο οποίος ταυτόχρονα κληρο-

νόμησε μια περιουσία - την αληθινή περιουσία να ζει χωρίς

να το αντιλαμβάνεται, το μέγιστο δώρο που μπορούν να μας

κάνουν οι θεοί, γιατί είναι το δώρο τού να είμαστε όμοιοί 

τους, ανώτεροι σαν αυτούς (αν και με διαφορετικό τρόπο)

στην ευθυμία και τον πόνο.

Γι' αυτό, προπάντων, σας αγαπώ όλους σας. Αγαπημένα 

μου φυτά.