Στην προεξοχή της ψυχής μου.

Μία λέξη,
πού γιὰ χάρη της σ΄ἔχασα :
ἡ λέξη
ποτέ.
Ἦταν,
καὶ κάπου κάπου το θυμόσουν κι ἐσύ,
ἦταν
μιὰ ἐλευθερία.
Κολυμπούσαμε.
Ξέρεις ἀκόμα, πώς τραγουδοῦσα ;
Μὲ τὸ φωτοδέντρο τραγουδοῦσα, μὲ τὸ τιμόνι.
Κολυμπούσαμε.
Ξέρεις ἀκόμα, πώς κολυμποῦσες ;

Ἀνοιχτή ἤσουν μπροστά μου,
ξαπλωμένη μπροστά μου, ξαπλωμένη
μπροστὰ
στὴν πρὸ-
εξοχὴ τῆς ψυχῆς μου.
Κολυμποῦσα καὶ γιὰ τοὺς δυό μας. Δὲν κολυμποῦσα.
Τὸ φωτοδέντρο κολυμποῦσε.
Κολυμποῦσε ; Γιατί ἦταν
βάλτος τριγύρω. Ἦταν τὸ ἀτέλειωτο τέλμα.
Μαῦρο κι ἀτέλειωτο, ἔτσι κρεμόταν,
ἔτσι κρεμόταν πρὸς τὸν κόσμο.
Ξέρεις ἀκόμα, πώς τραγουδοῦσα ;
Αὐτὴ-
ὢ αὐτὴ ἡ παρεκτροπή.
Ποτέ. Πρὸς τὸν κόσμο. Δὲν τραγουδοῦσα. Ἀνοιχτή
ἤσουν μπροστά μου, ξαπλωμένη μπροστὰ
στὴν ψυχὴ ποὺ ταξίδευε.