πλάσματα απροσδιόριστα. παθητικά, αόριστα και ασαφή. τόσο ασαφή, που δεν ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο.
ούτε ήρωες, ούτε θεοί, ούτε ποιητές.
πλάσματα καθημερινά, με τα οποία δεν μοιραστήκαμε τίποτε, παρά μόνο την μοναξιά μας όταν αγκαλιάστηκαν τα δάχτυλά μας.
κάπου κάπου, προσδιοριζόμαστε μόνο από βλέμματα, νεύματα, μορφασμούς και χειρονομίες.
και είναι αρκετό.
λάδι σε καμβά, και ψηφιακή επεξεργασία.
Held the hand. (κλικ)
4 σχόλια:
παντού την κίνησή τους βλέπω...
εξαιρετικό
μου μοιάζει με μη-κίνηση, απ' αυτές που κρύβουν δισταγμό, γιατί ξαφνικά ο οικείος μας γίνεται ο ξένος μας, και το αντίστροφο. σ' ευχαριστώ πολύ!
Ίσως και εδώ
http://leximata.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html
ναι,κίνηση διστακτική, κίνηση στο νερό ,πρωτοαμνιακή. Μου βγάζει πολλές εικόνες και λέξεις.
Εμείς ευχαριστούμε
αχ, τί θησαυρός είν' αυτός! δεν υπάρχουν αδιέξοδα! ίσως.
Δημοσίευση σχολίου