Παρασκευή

κι εγώ ούτε ρυτίδα ούτε μία


το χέρι μου δεν έρχεται οι λέξεις δεν έρχονται καμιά λέ-
ξη ούτε καν άηχη χρειάζομαι μια λέξη το χέρι μου φοβε-
ρή ανάγκη εγώ δεν μπορώ αυτές πάλι ούτε

μου λείπει μονίμως ύπνος λίγος ύπνος έτσι προσπαθούν
να μου πουν αυτή τη φορά με ρούφηξε με ξέρασε χα-
σμουριέμαι χασμουριέμαι μου λείπει πάντα ύπνος λίγος
ύπνος

αυτή η φωνή κάποτε quaqua μετά εντός μου όταν κοπά-
ζει το αγκομαχητό μέρος τρίτο μετά τον Πιμ όχι πριν όχι
με τον Πιμ ταξίδεψα βρήκα τον Πιμ έχασα τον Πιμ τέ-
λειωσε είμαι στο τρίτο μέρος μετά τον Πιμ πώς ήταν
πώς είναι τα λέω όπως τα ακούω κατά τη φυσική σειρά
λίγο-πολύ κομμάτια και ξέφτια μέσα στη λάσπη η ζωή
μου τη μουρμουρίζω στη λάσπη


είσαι εκεί κάπου ζωντανός κάπου αχανείς εκτάσεις χρό-
νου μετά τέλειωσε είσαι εκεί όχι πια ζωντανός όχι πια
μετά πάλι είσαι εκεί πάλι ζωντανός πάλι δεν τέλειωσε
λάθος αρχίζεις πάλι από την αρχή λίγο-πολύ στο ίδιο
μέρος ή σε ένα άλλο όπως όταν μια άλλη εικόνα ψηλά
στο φως στο νοσοκομείο στο σκοτάδι

κι εγώ ούτε ρυτίδα ούτε μία

Δεν υπάρχουν σχόλια: