δεν ερχόταν σε μένα εγώ πήγαινα σε αυτήν κούρνιαζα
στην προβιά της άλλα προσθέτουν όχι ένα ζώο εδώ όχι η
ψυχή είναι εκ των ων ουκ άνευ το πνεύμα επίσης ένα μί-
νιμουν από τον καθένα αλλιώς είναι μεγάλη η τιμή
όταν οι μεγάλες ανάγκες χρεοκοπούν η ανάγκη να προχω-
ράς η ανάγκη να χέζεις και να ξερνάς και οι άλλες μεγάλες
ανάγκες όλες οι μεγάλες μου κατηγορίες της ύπαρξης
έρχεται κοντά στα μάτια μου δεν το βλέπω κλείνω τα
μάτια κάτι λείπει δεδομένου ότι κανονικά είναι κλειστά
ή ανοίγω τα μάτια μου
το φωνάζω δεν έρχεται δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό
το φωνάζω με όλη μου τη δύναμη δεν είναι αρκετά δυ-
νατή ξαναγίνομαι θνητός
πόδας τα υπόλοιπα ψεύτικα
όπως και νά 'ναι δεν λέω άλλα παραθέτω πάντα είμαι ά-
ραγε εγώ είμαι άραγε εγώ εγώ δεν είμαι έτσι πια μου το
πήραν αυτό αυτή τη φορά το μόνο που λέω είναι πώς
κρατάει πώς κρατάει
τα λόγια εκείνων που για αυτούς και κάτω από αυτούς
και παντού ολόγυρα η γη γυρίζει και όλα γυρίζουν αυτά
τα λόγια εδώ ξανά μέρες νύχτες χρόνια εποχές τέτοιου
είδους
αιώνες με βλέπω μικρούτσικο καλή ώρα σαν και τώρα
λίγο-πολύ αλλά ακόμη πιο μικρό πολύ μικρό όχι πια α-
ντικείμενα όχι πια φαγητό και ζω με κρατάει ο αέρας με
τρέφει η λάσπη
ζει σκυμμένος από πάνω μου αυτή είναι η ζωή που του
δόθηκε όλη η ορατή μου επιφάνεια λούζεται στο φως από τις λάμπες του όταν φεύγω με ακολουθεί διπλωμέ-
νος στα δύο
στην προβιά της άλλα προσθέτουν όχι ένα ζώο εδώ όχι η
ψυχή είναι εκ των ων ουκ άνευ το πνεύμα επίσης ένα μί-
νιμουν από τον καθένα αλλιώς είναι μεγάλη η τιμή
όταν οι μεγάλες ανάγκες χρεοκοπούν η ανάγκη να προχω-
ράς η ανάγκη να χέζεις και να ξερνάς και οι άλλες μεγάλες
ανάγκες όλες οι μεγάλες μου κατηγορίες της ύπαρξης
έρχεται κοντά στα μάτια μου δεν το βλέπω κλείνω τα
μάτια κάτι λείπει δεδομένου ότι κανονικά είναι κλειστά
ή ανοίγω τα μάτια μου
το φωνάζω δεν έρχεται δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό
το φωνάζω με όλη μου τη δύναμη δεν είναι αρκετά δυ-
νατή ξαναγίνομαι θνητός
το διάστημα μιας στιγμής η φευγαλέα στιγμή αυτό είναι
όλο το παρελθόν μου ποντικάκι που με ακολουθεί κατάπόδας τα υπόλοιπα ψεύτικα
όπως και νά 'ναι δεν λέω άλλα παραθέτω πάντα είμαι ά-
ραγε εγώ είμαι άραγε εγώ εγώ δεν είμαι έτσι πια μου το
πήραν αυτό αυτή τη φορά το μόνο που λέω είναι πώς
κρατάει πώς κρατάει
τα λόγια εκείνων που για αυτούς και κάτω από αυτούς
και παντού ολόγυρα η γη γυρίζει και όλα γυρίζουν αυτά
τα λόγια εδώ ξανά μέρες νύχτες χρόνια εποχές τέτοιου
είδους
αιώνες με βλέπω μικρούτσικο καλή ώρα σαν και τώρα
λίγο-πολύ αλλά ακόμη πιο μικρό πολύ μικρό όχι πια α-
ντικείμενα όχι πια φαγητό και ζω με κρατάει ο αέρας με
τρέφει η λάσπη
ζει σκυμμένος από πάνω μου αυτή είναι η ζωή που του
δόθηκε όλη η ορατή μου επιφάνεια λούζεται στο φως από τις λάμπες του όταν φεύγω με ακολουθεί διπλωμέ-
νος στα δύο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου