α.

Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις. Απλώς πας./

Σαν φως  που σε μαγνητίζει./

Ξεχνώ, αλλά το θυμάμαι ξανά – ίσως χάρη σε κάποιο από τα ένστικτα./

Με ρωτάω αν γνωρίζω./

Ναι, αλλά  αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν ξέρεις το μυστικό μου./

Ναι, αυτό πραγματικά δεν το ξέρω./

Πέρασα καιρό μέσα στο μικροσκοπικό γκρίζο κουτάκι μου./

Ήταν χαρτονένιο κι ένιωθα την υγρασία./

Θέλω να σου ανακατέψω τα μαλλιά, μήπως έτσι καταφέρω να σου ανακατέψω τον εγκέφαλο./

Με χτυπάς με όλη σου τη δύναμη./

Γέρνω πάνω στο χέρι σου και ονειρεύομαι./

Θέλεις να μου μιλήσεις γι’ αυτό; Για όλα; Για εκείνα, τότε;/

Έλα να σε σκεπάσω, κοριτσάκι μου, έλα./

Ονειρέψου./

Δάσος, ναι, ναι, δάσος!/

Η λίμνη./

Είσαι τυλιγμένος με κλαδιά./

Αν γίνω φωτιά για λίγο, ίσως…/

Είσαι γεμάτος λάσπες καλέ μου./

Και όμορφος./

Είναι η λίμνη, δες./

Και το σκοτάδι πώς διαλύεται!/

Μη κλαις και μην αντιδράς ενώ σε κουβαλάω μέσα  μου, παρά να έρχεσαι μόνος σου./

Έλα τώρα μαζί μου, το νερό έχει φτάσει ως το λαιμό μας./

Πάρε βαθιά ανάσα, έλα./

Όταν φτάσουμε απέναντι σου υπόσχομαι πως θα είμαστε καθαροί./