Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΤΗΣ

Ξυπνώ και μου είπαν, έφυγεν η κόρη που αγαπούσα.

Και κατεβαίνω στο γιαλό,...

Τώρα η Μαρία σηκώνει αργά το χιονισμένο χέρι∙

τώρα η Μαρία εγγίζει τον μολυβένιο κρόταφό του∙

τώρα η Μαρία γλυκά τον χαϊδεύει∙

τώρα η Μαρία του τραγουδεί∙

τώρα η Μαρία τον ακούει∙

τώρα η Μαρία πικρότατα κλαίει∙

τώρα η Μαρία αποδημεί∙

μέσα στ' ακατανόητα λόγια της νύχτας

η Μαρία φεύγει, η νύχτα

Ηλίας Λάγιος, Το κατά Αλέξιον και Μαρίαν

[Αναλογίζομαι αν ο Κύριος των δυνάμεων μπορέσει, κάποτε, να με συγχωρήσει.

Γνωρίζω, όμως, ότι εγώ δεν θα συγχωρέσω, ποτέ, Αυτόν.]