ξυπνάω το πρωί, έχοντας την μελωδία του The Birds του Peter Hammill στο μυαλό μου.
ετοιμάζω καφέ, βρίσκω το κομμάτι και το ακούω.
το ακούω μέχρι να τελειώσει ο καφές.
αποφασίζω να βγω για περίπατο, παίρνοντας την φωτογραφική μηχανή μαζί μου, με σκοπό να κατευθυνθώ προς την θάλασσα.
βγαίνοντας από το σπίτι, ακούω δυνατό θόρυβο, κι έναν αόρατο μαγνήτη να με κατευθύνει νοτιοανατολικά.
ο ουρανός είχε γίνει μαύρος, και τα βουνά γύρω μου, μαγεμένα, παρακολουθούσαν αυτό:
δεν δυσκολεύτηκα να επιλέξω το μουσικό κομμάτι που θα συνόδευε την εμπειρία μου.
1 σχόλιο:
με την εντύπωση μιας ανατριχίλας
Δημοσίευση σχολίου