Δευτέρα

White Phosphorus Angels




εδώ , η συντροφιά μου

8 σχόλια:

ki είπε...

ωραία που είσαι εδώ,
με την συντροφιά σου

Maurice Labrador είπε...

αφαιρούμαι απ τους κύκλους στα μάτια
προστίθεμαι σαν κύκλος στο στόμα
διαιρούμαι στα ρουθούνια
τα πιο όμορφα μηδενικά
είναι τελικά
με μολύβι
ή κάρβουνο?

by day i am nothing and by night i am i είπε...

μολυβοκάρβουνο και στάχτη

Maurice Labrador είπε...

εντελώς :)

Unknown είπε...

Ο Γολγοθάς μου.
Κρανίου πόθος...

Ανώνυμος είπε...

εγώ έτυχε να δω κ τη μαρία revealed ... the real thing ... ένα φεγγάρι... κ όχι σε κάρβουνο :)

by day i am nothing and by night i am i είπε...

ανώνυμε, το κάρβουνο είχε γίνει ήδη στάχτη;

Ανώνυμος είπε...

Υπήρχαν στάχτες,
συντρίμμια παντού.

Και μισή στάχτη
που έκαιγε σε μια κλεψύδρα.

Βαρύτητα,
μια σελήνη αιχμάλωτη,
και μια μαρία.

Ξυπόλυτος μπήκα κ ακάλεστος,
περπάτησα σε μια στέπα
ονείρου τρομερού χειμώνα
κ κάπου την είδα
πολύ καλή
σε αυτό
που δε ξέρει ότι είναι.

Περιμένα λίγο
ύστερα έφυγα.

Χωρίς ποιήματα