Παρασκευή

The Green Tights ΙΙ.








3 σχόλια:

erin είπε...

how can i not smile? except until the last one which seems less playful and more haunting.

xo
erin

kirikion είπε...

Γιατί μου βγάζει τόσο παιδική ηλικία; Είναι μια παράξενη μορφή νοσταλγίας. Δεν μπορώ να την προσδιορίσω. Λίγο κλειστοφοβική στη δική μου αντίληψη. Το σίγουρο είναι ότι επανέρχομαι στο κοίταγμά τους. Ίσως γιατί το κορμί γιορτάζει την απουσία.

by day i am nothing and by night i am i είπε...

hehe, erin,the same feeling!

@kirikion, επίσης! τα ίδια σκεφτόμουν κι εγώ, κι ακόμη λίγα : )