κανένα βράδυ.

είχα παρέα εμένα γιατί αυτό με διασκεδάζει το λέω ό-
πως το ακούω και μια μικρή φίλη κάτω από τον ουρανό 
του Απρίλη ή του Μάη χαθήκαμε εγώ μένω εκεί

τα μπράτσα στη μέση διασχίζουν εμένα και το μέρος των σω-
μάτων σκιές μέσα από μια σκιά η σκηνή είναι άδεια μέσα
στη λάσπη ο ουρανός σβήνει οι στάχτες σκοτεινιάζουν κό-
σμος κανένας δεν απομένει πια για μένα παρεκτός ο δι-
κός μου πολύ όμορφος αλλά όχι έτσι δεν γίνεται έτσι

μας περιμένω ίσως να ξανάρθουμε και δεν ξαναρχόμα-
στε το βράδυ ίσως να μου ψιθυρίσει αυτό που μου τρα-
γούδησε το πρωινό κι εκείνη η μέρα σ' εκείνο το πρωινό
κανένα βράδυ

μετά αν είναι απαραίτητο ο πόνος μου ποιος από τους
πολλούς μου ο βαθύς ο μακρινός καλύτερα έτσι το πρό-
βλημα με τους πόνους μου η λύση κρατάει μια στιγμή μ'
αυτόν λοιπόν προχώρα όχι λόγω του σκατού και του ξε-
ρατού κάτι άλλο όχι γνωστό ούτε λέγεται τέλος του τα-
ξιδιού