Πέμπτη

να τί γίνεται ξαφνικά

το βρίσκεις εντελώς τυχαία - σύντομα δεν θα πιστεύω στη τύχη- και το ακούς πολύ ευχάριστα, αισθάνεσαι ότι θ' ακολουθήσει έκπληξη, και φτάνει στο 4:45 και σ' έχει συνεπάρει, αλλά τότε το συνειδητοποιείς, ζηλεύεις τη κραυγή, "εγώ γιατί δε μπορώ", "πού είναι η δική μου κραυγή", "ακούγομαι όταν μιλάω;","όταν σκέφτομαι, έστω", "θέ-λω- να- έ-χω -κραυ-γή- και- θέ-λω- να -την -α-κού-σεις- χω-ρίς- να-εκ-πλα-γείς"

Δεν υπάρχουν σχόλια: